Dağların upuzun yattığı yerin düzlüğü
Damyeri’dir ayak bastım bir güz günü
Taşı, toprağı, ağaç ve suyu güzel
Bakışların incisidir, bakana özel
Anlatamam seni, hislerim çok yoğun
Baktığım sen, bakışlarım solgun…
Çamurludur ayaklarım, bakakalmışım
Damyeri! Seni ne güzel de yaşamışım
Memleketim, memleketim ah! İşte bu toprak
Dışarıda bir hışırtı, kupkurudur yaprak
Solmasın kar çiçeklerim, ölmesin
Ölmesin istemem, güllerim solmasın.
Yaşamak bir başka, hayat değişik
Damyeri ki adım attığım ilk eşik
Güllerimin, kır çiçeklerimin büyülü kokusu
Kulaklarımda bir şarkı, bir çocuk türküsü
Ey şu diyarda yaşadığım yer, ey zaman!
Bakıp da geriye hatırladığım sendeki tek an
Tek tek kar çiçeklerim vardı etrafımda
Hissediyorum sevgisini sevgi dünyasında
Renk renk sarmış da beni, her yanım renkli
Güllerimin en güzeli, işte al benekli
Bir hayat olup sevgi dağıtacaklar
Sevgi dünyasına sevgi katacaklar
İşte kalemim dökülüyor harfler
Yazamadım çokça da kaldı sesler
Hislerim de yoğun, elim tutuluyor
Musa da geldi, işte o da gidiyor…
28/01/2008 | Musa AYDOĞDU
Not: Görev icabı bir süre yaşadığım, bendeki yeri farklı olan Damyeri Köyü’ne ve köy halkına ithaf edilmiştir.
